Hari ini mari kita lihat sistem persekolahan dan pendidikan di Jepun!
1) Sistem Pendidikan Di Jepun
Kanak – kanak di jepun berjalan kaki ke sekolah
• Di Jepun, pendidikan adalah wajib hanya di peringkat sekolah rendah dan menengah rendah yang mengambil masa 9 tahun. Sistem pendidikan Jepun secara keseluruhan termasuk enam tahun sekolah rendah, tiga tahun menengah rendah, tiga tahun di sekolah tinggi dan empat tahun universiti. Sekolah rendah sehingga sekolah menengah adalah wajib, dan pelajar perlu lulus peperiksaan kemasukan untuk memasuki sekolah tinggi dan universiti. Kebanyakan pelajar memilih untuk memasuki sekolah awam semasa peringkat menengah rendah, tetapi di peringkat sekolah tinggi dan universiti, pendidikan swasta adalah lebih popular.
• Menurut laman web Pendidikan di Jepun: ‘Kehidupan pelajar di peringkat menengah rendah secara amnya menyoronokkan, kecuali untuk beberapa pelajar yang ingin melanjutkan pelajaran ke sekolah tinggi. Untuk menjamin kemasukan ke sekolah tinggi ataupun universiti, pemohon perlu menduduki peperiksaan kemasukan dan menghadiri temu duga. Akibatnya, tahap daya saing dan tekanan dapat diperhatikan di kalangan pelajar semasa pra-sekolah tinggi atau hujung tahun menengah rendah.
• Bagi memastikan mereka lulus peperiksaan kemasukan ke institusi yang terbaik, ramai pelajar menghadiri sesi pengajian tuisyen swasta (juku atau gakken) yang biasanya dihadiri selepas kelas biasa di sekolah. Tidak kurang juga yang menghairi institusi persediaan peribadi khas untuk satu hingga dua tahun antara sekolah menengah dan universiti (yobiko).
• Sebahagian besar daripada mereka yang menamatkan pendidikan wajib sembilan tahun dari umur 12 untuk pergi ke tiga tahun sekolah menengah, khususnya 94.3 peratus daripadanya adalah kanak-kanak lelaki dan 96.4 peratus daripada kanak-kanak perempuan. Kemudian, yang melanjutkan pelajaran ke kolej atau universiti adalah 36.3 peratus bagi lelaki dan 39.2 peratus bagi wanita. Trend kepada orientasi pencapaian akademik yang tinggi telah mewujudkan tekanan dan tekanan mental dalam persaingan peperiksaan kemasukan yang semua pelajar di Jepun akan merasainya.
• Sesi persekolahan di Jepun bermula pada bulan April dan berakhir pada bulan Mac. Pelajar mendapat cuti umum selama sebulan musim panas pada bulan Julai dan Ogos, dua minggu di sekitar Krismas dan Tahun Baru, dan dua minggu musim bunga pada akhir bulan Mac. Sesetengah sekolah tinggi mempunyai tempoh cuti yang lebih lama.
• Pelajar di Jepun bersekolah lima hari seminggu, dari hari Isnin hingga Jumaat, sama seperti pelajar Amerika lakukan. Kadangkala pelajar jepun dikehendaki untuk pergi ke sekolah pada hari Sabtu sebanyak dua kali selama sebulan. Walau bagaimanapun, pada April 2002, pelajar Jepun telah ditetapkan tidak perlu lagi pergi ke sekolah pada hari Sabtu.
• Purata tahun persekolahan untuk orang-orang 25 tahun dan ke atas: 10.6 tahun bagi perempuan dan 10.8 tahun bagi lelaki (Berbanding dengan 1.2 tahun bagi perempuan dan 3.5 tahun bagi lelaki di India dan 12.4 tahun bagi perempuan dan 12.2 tahun bagi lelaki di Amerika Syarikat).
• Pada tahun 1986, kira-kira 94 peratus daripada semua pelajar masuk ke sekolah tinggi (nisbah yang sama dengan Amerika Syarikat) dan 35 peratus daripada semua graduan sekolah menengah melanjutkan pelajaran ke universiti. Penurunan daripada kadar di Jepun adalah 10 peratus berbanding 25 peratus di Amerika Syarikat. Lebih kurang 87.6 peratus daripada semua pelajar menghadiri sekolah awam. Sesetengah keluarga menghabiskan separuh pendapatan mereka di sekolah-sekolah swasta untuk anak-anak mereka. Bilangan pelajar semakin merosot. Pada tahun 2003, 1.27 juta pelajar lulus dari sekolah tinggi menurun mendadak daripada 1.8 juta pada tahun 1992.
2) Pakaian Uniform Sekolah di Jepun
Pakaian seragam pra-sekolah biasanya beserta topi yang sangat comel
Dua gaya pakaian seragam sekolah dengan versi yang berbeza mengikut musim
• Kanak-kanak kecil memakai topi berwarna-kod dengan lencana dipinkan di bahu mereka bagi menunjukkan gred. Di sekolah rendah, pelajar biasanya tidak memakai pakaian seragam sekolah tetapi mereka memakainya di sekolah menengah dan sekolah tinggi. Pakaian seragam kanak-kanak lelaki terdiri daripada jaket biru kapas Mao-stail dengan seluar yang sepadan. Manakala bagi kanak-kanak perempuan terdiri daripada adalah skirt lutut-panjang bewarna gelap pekat atau kotak-kotak dan blaus putih dengan gaya kelasi.
• Terdapat pakaian seragam untuk musim sejuk dan musim panas dan pemeriksaan mengejut sering dilakukan ke atas pakaian seragam bagi memastikan mereka memakainya mengikut arahan Seperti yang dijangkakan, pelajar, terutamanya kanak-kanak perempuan, melanggar peraturan dengan memakai pakaian seragam mereka dengan cara yang tidak sesuai. Kebiasannya perempuan akan memakai seluar pendek mereka terkeluar, kolar mereka naik ke atas dan menarik skirt mereka hingga mejadi miniskirt yang sangat pendek. Mereka sering membawa solekan dan barangan fesyen di dalam beg sekolah mereka dan mengenakannnya selepas masa sekolah.
• Kebanyakan sekolah tinggi awam dan swasta memerlukan pakaian seragam. Pakaian seragam ini adalah sama dengan pakaian seragam menengah rendah. Walau bagaimanapun, pakaian seragam sekolah tinggi kelihatan lebih moden dan bergaya untuk menarik pelajar masuk dan untuk menjaga imej sekolah yang lebih baik.
• Di sekolah rendah, kanak-kanak lelaki dan perempuan menyalin pakaian sukan bersama-sama di dalam kelas bagi gred pertama, kedua dan ketiga. Kanak-kanak lelaki umumnya tidak memberikan gadis-gadis melihat mereka menyalin. Kanak-kanak perempuan biasanya memakai skirt hari itu supaya mereka boleh memakai seluar sukan tanpa perlu menanggalkan apa-apa pakaian. Bermula dari gred keempat mereka diarahkan untuk menukar pakaian di dalam bilik yang berbeza.
3) Peraturan Sekolah di Jepun
A. Dari Segi Penampilan Mereka
– Pelajar mesti memakai pakaian seragam mereka setiap hari. Pelajar tidak boleh menghadiri sekolah tanpa pakaian seragam. Pakaian seragam yang dimaksudkan termasuk kasut sekolah, tali leher untuk kanak-kanak perempuan, dan lambang sekolah (pin pada pakaian seragam mereka).
– Pelajar tidak dibenarkan mengubah penampilan semula jadi mereka. Sebagai contoh, mewarnakan rambut, memakai solekan, memakai kanta berwarna, melukis kening, mengecat kuku dan sebagainya.
– Pelajar tidak dibenarkan memakai apa-apa barang kemas atau aksesori dalam apa jua bentuk. Sebagai contoh rantai, cincin, jam tangan, dan anting-anting dan lain-lain.
– Pelajar hanya dibenarkan memakai sarung kaki bewarna biru laut atau hitam (lelaki dan perempuan).
– Pelajar tidak dibenarkan memakai baju sejuk berwarna cerah atau jaket di luar pakaian seragam semasa musim sejuk. Pelajar dibenarkan memakai sweater atau jaket bewarna tan, kelabu, biru laut, dan hitam sahaja.
– Pelajar lelaki tidak boleh mempunyai rambut panjang atau bulu di muka.
– Pelajar perempuan hanya dibenarkan memakai ikat rambut bewarna Plain hitam, coklat, atau biru laut sahaj. Pelajar hanya dibenarkan memakai ikat rambut di rambut mereka dan bukan di pergelangan tangan mereka.
– Peraturan-peraturan pakaian seragam mesti diikuti sepanjang masa pelajar memakai pakaian seragam mereka. Walaupun ketika pelajar tidak berada di sekolah atau di sekolah, mereka harus mengenakan pakaian seragam mereka dengan betul untuk menjaga nama baik sekolah mereka.
– Baju dalam untuk pakaian seragam mereka mesti bewarna putih kelabu atau krim sahaja.
B. Semasa Aktiviti Luar Sekolah Mereka
– Pelajar mungkin tidak dibenarkan bekerja sambilan. Jika pelajar perlu bekerja sambilan pada masa persekolahan atau semasa cuti panjang, kerja itu mestilah mendapat kelulusan dari pihak sekolah terlebih dahulu.
– Pelajar tidak dibenarkan pergi ke arked tanpa ibu bapa mereka.
– Pelajar tidak dibenarkan pergi ke karaoke tanpa ibu bapa mereka.
– Pelajar perlu berada di rumah sebelum perintah berkurung (10 pm).
– Pelajar mungkin tidak dibenarkan tidur h di rumah kawan-kawan, walaupun ibu bapa mereka membenarkannya.
C. Kelakuan mereka Di Sekolah
– Pelajar dilarang membawa komik ke sekolah.
– Pelajar tidak dibenarkan membawa telefon bimbit mereka keluar semasa di dalam bangunan sekolah. Jika mereka perlu menggunakan telefon mereka semasa kelas- atau selepas sekolah mereka perlu menggunakannya di tempat letak kereta di hadapan pintu masuk sekolah.
– Semua pelajar mesti berada di sekolah pada 08:30 a.m. Jika anda lewat sebanyak 5 kali anda perlu datang awal selama seminggu dan dikenakan hukuman melakukan pembersihan sebelum waktu sekolah bermula.
– Jika seorang pelajar tidak hadir ke sekolah, ibu bapa mereka mesti menelefon sekolah untuk memberitahu sebab ketidakhadiran mereka ke sekolah.
– Setiap pelajar wajib untuk mendaftar dan mengambil bahagian dalam aktiviti kelab.
4) Saiz Bilik Darjah Dan Organisasi Pelajar Di Jepun
• Bilangan pelajar dalam setiap kelas di Jepun secara umum saiznya lebih besar berbanding di Amerika Syarikat. Nisbah guru dengan pelajar direkodkan pada 21:1 untuk Jepun tetapi kelas di sekolah rendah biasanya mempunyai kira-kira 31 hingga 35 pelajar; kelas di sekolah menengah biasa mempunyai 36 hingga 40 pelajar; dan kelas di sekolah menengah biasa mempunyai 45 pelajar. Jika ditanya berapa besar saiz kelas yang ideal, kebanyakan guru-guru akan mengatakan di antara 21 hingga 25.
• Guru akan membahagi pelajar ke dalam beberapa kumpulan yang terdiri daripada Ketua Pelajar dan anak buah. Kaedah ini amat ditekankan kerana akan membentuk keharmonian apabila mereka bergerak dalam kumpulan. Jika seseorang pelajar membuat salah atau tidak mahu melakukan kerja, terpulang kepada pelajar-pelajar lain untuk menasihatinya supaya berubah.
• Pelajar-pelajar sekolah di Jepun umumnya berkelakuan lebih baik dan mempunyai masalah disiplin yang lebih sedikit daripada di Amerika Syarikat. Kajian juga telah menunjukkan bahawa pelajar Jepun secara purata membelanjakan kira-kira satu pertiga lebih banyak masa belajar bagi setiap masa kelas berbanding pelajar Amerika lakukan.
• Guru bilik darjah selalu bertukar dan meninggalkan pelajar dengan kumpulan yang sama sepanjang hari. Guru ganti sering tidak diperlukan kerana pelajar boleh merancang aktiviti-aktiviti mereka sendiri.
• Kanak-kanak di Jepun mempunyai banyak kerja rumah pada musim panas. Secara tradisinya ia dianggap sebagai perkara memalukan bagi pelajar untuk bertanya terlalu banyak soalan di dalam kelas. Hubungan Senior (sempai) – Junior (kohai) adalah penting dalam menentukan bagaimana kelakuan pelajar dengan kanak-kanak lain di dalam kelas mereka sama ada dengan kanak-kanak yang lebih tua dan lebih muda, guru dan juga pentadbir.
• Bagi meningkatkan kualiti pendidikan sesetengah sekolah telah mula menekankan kelas “gaya-Finland” yang mana pelajar dibahagikan ke dalam kumpulan-kumpulan kecil dan membuat perbincangan pelbagai topik. Hasilnya, pelajar lebih berani untuk menyatakan pendapat mereka di samping memupuk kerjasama berkumpulan di kalangan mereka.
5) Kemudahan Teknologi Di Sekolah
• Sehingga Mac 2010, kira-kira 56,000 sekolah-sekolah awam di Jepun telah menggunakan papan hitam elektronik, tiga kali ganda dari bilangan tahun sebelumnya. Beberapa sekolah mendapat kemudahan tersebut sebagai sebahagian daripada pakej rangsangan ekonomi. Satu kajian mendapati bahawa antara 30 peratus hingga 50 peratus daripada guru-guru di sekolah-sekolah yang mempunyai peranti tersebut tidak tahu bagaimana untuk menggunakannya.
• Di Jepun anda boleh mencari kelas gred keempat yang mana setiap pelajarnya mempunyai komputer riba atau komputer tablet. Salah satu daripada kekangan terbesar untuk diatasi dalam kelas ini adalah hakikat bahawa sesetengah pelajar adalah jauh lebih biasa dan mahir dengan komputer daripada yang lain. Kerajaan Jepun sedang mempertimbangkan cadangan untuk menyediakan setiap pelajar dengan komputer tablet pada tahun 2020.
• Sekolah rendah sains mengalami penurunan kerana kekurangan dana dan guru-guru yang mempunyai kemahiran yang mencukupi. Sesetengah guru menggunakan masa mereka di luar dan wang mereka sendiri untuk melakukan perkara seperti membina sangkar serangga untuk kelas mereka.
6) Pendidikan Renang di Jepun
• Hampir setiap sekolah rendah di Jepun mempunyai kolam renang. Di sekolah rendah, pendidikan renang adalah sebahagian daripada kurikulum tahunan sekolah dan ditawarkan secara percuma pada musim panas. Matlamatnya adalah untuk mengajar renang kepada kanak-kanak supaya mereka boleh menikmati sukan itu dan berasa selamat apabila berada dalam air.
• Pada bulan Jun apabila pelajaran renang bermula, ibu bapa diberi pendedahan terperinci tentang apa yang diharapkan daripada mereka dan anak-anak mereka. Pelajar mesti memakai pakaian renang yang ditetapkan dan topi yang ditulis dengan nama, gred dan kelas mereka. Ibu bapa sepatutnya memeriksa suhu anak mereka setiap hari dan menandakannya pada kad bagi memastikan anak mereka cukup sihat untuk berenang pada hari itu. Ibu bapa meletakkan Hanko(cop) mereka pada kad. Jika kanak-kanak tidak mempunyai kad jadi dia tidak dibenarkan berenang pada hari itu.
• Pelajar menyalin pakaian renang mereka di sekolah, dengan kanak-kanak perempuan dan kanak-kanak lelaki dalam satu bilik darjah yang berbeza. Sebelum masuk ke dalam kolam renang, mereka dikehendaki melakukan regangan dan mengambil ‘shower’ dan akhirnya barulah masuk ke dalam kolam renang. Kebiasannya mereka masuk ke dalam kolam renang kira-kira 60 pelajar dalam satu-satu masa. Guru bilik darjah biasanya yang akan mengendalikan kelas renang mereka. Pelajar akan diajar kemahiran yang berbeza sepanjang kelas itu sehinggalah mahir.
Seronok bukan kehidupan sebagai pelajar di Jepun?! Nantikan bahagian kedua untuk artikel ini… 🙂
